Sex sells, maar niet voor mij

Je ziet ze overal. In de straten barst het ervan, Facebook en Instagram staat er vol mee en er gaat bijna geen dag voorbij zonder dat iemand me vraagt of ik er ook al een heb. Relaties…

Ze zijn natuurlijk ook niet meer weg te denken uit ons dagelijks leven; die tortelduifjes. Stelletjes die smoorverliefd in de metro zitten en met secondelijm aan elkaar vast lijken te zijn geplakt. Soms vraag ik me af of er niet een verstikkingsgevaar is, maar ze lijken het altijd weer te overleven.

Ik vind het leuk om te zien dat mensen zo gelukkig met elkaar zijn, maar ik kan ook zeggen dat ik dat fysieke verlangen zelf niet heb.

Als ik dit vertel kijken mensen me vol verbijstering aan en krijg ik vaak de vraag of ik dan echt niet bepaalde seksuele verlangens heb. Is er niet een oerinstinct in me dat wacht totdat het bevrijd wordt? Het beest dat eindelijk kan handelen naar haar innerlijke driften!

Mijn antwoord: nee.

Vervolgens krijg ik ook nog weleens de opmerking dat ik dan echt eens een goede beurt moet krijgen. Wellicht wordt er hier onbewust vergeten dat ik een mens ben en geen auto. Het is namelijk niet zo dat ik nooit iets qua intimiteit heb geprobeerd. Ik ben zelfs opzoek gegaan naar mijn innerlijke seksuele oerinstinct. Dit instinct is alleen tot noch toe in de verste verte nergens te bekennen.

Ja, mijn lichamelijke reacties werken. Dus het is geen fysiek gebrek. Het is alleen zo dat het me mentaal niet interesseert. Ik krijg er geen adrenaline of endorfine aanmaak van. Het is een handeling die me geen vuurwerk gevoelens geeft.

Is dit voor mij erg? Nee, in essentie niet. Toch ben ik er wel heel onzeker door geworden. Telkens als ik namelijk iemand leuk vind ontstaat er weer die druk. Een verwachting vanuit de andere persoon waar ik niet aan kan voldoen. Een streling die ik niet als dusdanig beleef, maar vooral gewoon onderga. Het is zelfs tot het punt gekomen dat ik het slechts onderging om de ander een plezier te doen. De verwachtingen leken met de tijd slechts te groeien en ik voelde me steeds meer gespannen. Tot dusdanige mate dat ik de ander ging ontwijken. Dat is niet gezond voor een relatie.

Omdat de intimiteit die vaak bij een relatie komt kijken me afschrikt, heb ik mezelf als het ware aangeleerd om me ervoor af te sluiten. Het vervelende hiervan is dat ik iemand echt heel erg leuk kan vinden, maar hier vervolgens niets over uit. Die ander heeft immers toch niks aan me.

Met die laatste zin ben ik het alleen niet eens. Want een relatie betreft voor mij zoveel meer diepgang dan slechts het fysieke. Daarbij geloof ik ook niet dat ik de enige ben die dit ervaart. Er wordt alleen heel weinig over gesproken. Mensen geloven me namelijk vaak niet of ze moeten er zelfs om lachen. In deze wereld waar ‘sex sells’ bijna een basisregel is, is het namelijk vreemd om daar niet in mee te gaan.

Ben ik dan aseksueel? Misschien, misschien niet. Het kan namelijk zijn dat het nog komt. Dat ik de juiste persoon nog niet heb ontmoet en dat voor mij het verlangen meer ontstaat vanuit een innerlijke aantrekkingskracht dan vanuit het fysieke. Het kan ook zijn dat ik meer tijd nodig heb dan de gemiddelde mens. Wat het antwoord ook is, het is allemaal goed. Ik ben gewoon wie ik ben.

Toch vind ik het belangrijk om hier open over te zijn. Het is namelijk iets waardoor ik me vaak een ‘alien’ heb gevoeld. Zeker na de afwijzende of plagerige reacties van mensen.

Het voelt dan alsof er een stukje menselijkheid bij me ontbreekt waardoor ik ‘gedoemd’ ben om alleen te blijven.

Ik besef me nu gelukkig dat er helemaal niks mis mee is. Uit onderzoek blijkt ook dat bij vrouwen met autisme (ASS) bijna een op de vijf aseksueel is terwijl dit bij de doorsneepopulatie een op de honderd is (Venhuizen, 2017). Dat is nogal een verschil. Een verschil dat mogelijk kan worden verklaard door de vele prikkels die bij intimiteit komen kijken.

Of ik nou aseksueel, panseksueel, biseksueel of wat dan ook ben, maakt in dit verhaal eigenlijk niet zoveel uit. Het gaat erom dat mijn seksueel verlangen niet zo sterk aanwezig is als sommige mensen verwachten en dat dit helemaal niet erg is. Ja, het kan zo zijn dat dit nog gaat komen, maar het kan ook zo zijn dat het wegblijft. Beide mogelijkheden zijn prima en daar hoef ik me niet voor te schamen.

Als iemand nogmaals tegen me zegt dat ik maar eens een goede beurt moet krijgen, kan ik eerder diegene uitlachen om zijn eigen bekrompenheid. Want een relatie bestaat uit zoveel meer dan fysiek contact en dat is wat ik juist wel heel sterk beleef.

Het wordt tijd dat ‘seks’ en ‘fysieke intimiteit’ niet meer wordt gezien als de leidraad in een relatie. Niemand hoeft iets te ondergaan om een ander een plezier te doen. Je mag hier eerlijk over zijn en als de ander dat niet aanstaat, is dat het probleem van de ander.

Als je echt van elkaar houdt, is die liefde genoeg. Voor mij kan geen enkele aanraking dat overtreffen.