De gewone gek

Hoeveel mens ben ik? Op een schaal van 1 tot 10, hoeveel mens ben ik dan? Gaat er voor elke diagnose een puntje vanaf? Moet ik misschien iets minder ‘ik’ zijn om meer mens te kunnen zijn? Moet ik mijn lastigheid ombuigen tot een kleinigheid? Moet ik mezelf meer schikken naar dat wat ik niet ben?

Wat moet ik doen om te doen wat ik hoor te doen?

Een lijst van ongeschreven regels passeren de revue. Elke dag. In stilte. Het komt keihard binnen want ik weet niet of ik er wel aan kan voldoen:

1. Moet je huilen? Uit het met een lach.

2. Blijf presteren en stagneer niet.

3. Geen paniekaanvallen.

4. Be in controle!

5. Wees gelukkig.

Ben je dat niet, doe dan alsof.

6. Heb alles op orde, maar dan ook alles.

Heb je dat niet, doe dan ook weer alsof.

7. Wees krachtig, altijd.

Ben je dat niet… Naja, je weet wel.

8. Wees jezelf, maar met mate.

9. Alles liever gisteren dan vandaag.

10. Als je voelt dat je instort, doe dat dan gewoon niet.

11. Wees professioneel in al je gebrokenheid.

12. Gun jezelf niet de tijd. Herstellen kan ook later.

Later. Wat is later? Kan ik later meer mens zijn als ik dit nastreef? Misschien lukt het als ik de foute stukjes eruit zeef. Dan selecteer ik wat er wel mag zijn en wat niet. Kan ik eindelijk trots zijn op alles wat ik heb bereikt. Een gezonde volwassene die alles voor elkaar heeft. En zelfs al lukt het niet, dan doe ik wel alsof.

Zolang iedereen denkt dat het me lukt, ga ik misschien wel niet onder die schaamte gebukt. Huisje, boompje, beestje; ik doe alles zoals het hoort. Dan kan ik eindelijk weer mens zijn door een toneelstuk dat iedereen gelooft.

Ik zeef mezelf en begeef me in een wereld waarin ik niet thuishoor. Dan kan ik eindelijk mens zijn ondanks dat ik daardoor mezelf verloor.

Of misschien wel niet en blijf ik gewoon gek? Mijn eigen gekte. Mijn eigen ik.

Ben ik gek? Of ben ik gewoon normaal op mijn eigen manier? Ongeschreven regels bestaan niet. Ze zijn een illusie van een realiteit die er niet is. Ik ben er wel. Ik ben echt en ik besta. Misschien ben ik zelfs echter dan de meest menselijke mens.

Hoeveel mens ben ik? Op een schaal van 1 tot 10, hoeveel mens ben ik dan? Ik ben onmeetbaar. Ik ben meer dan een getal. Ik ben normaal op mijn eigen gekke manier.