De werkelijkheid van de waan

Veel persoonlijke 'bovennatuurlijke' ervaringen vallen in de GGZ al snel onder de noemer 'waanidee' of 'psychose' waarna er niet meer naar geluisterd wordt. Dit kan bijvoorbeeld een spirituele ervaring zijn of iets anders wat voor sommige mensen niet realistisch klinkt.

De ervaring hiervan is voor de mensen zelf wel realiteit en dat is wat het ook werkelijkheid maakt. Want wat is nu meer realiteit dan hetgeen we ervaren of voelen? In die zin maakt het niet uit of het voor iedereen de waarheid is, maar gaat het vooral om wat de ander eruit kan halen en wat het met hem of haar doet.

Dit soort 'surrealistische' verhalen is iets waar al snel terughoudend op wordt gereageerd of als verwerpelijk wordt gezien. Voor veel mensen kan het echter ook heel veel positiefs brengen en zorgen voor de nodige innerlijke groei. In de GGZ wordt het helaas vaak al snel onderdrukt met medicatie en wordt er verder niet op in gegaan wat lang niet altijd een positief effect heeft.

Ik geloof er dus in dat er meer ruimte mag zijn voor de werkelijkheid van de waan. Ze ontstaan niet voor niets vaak bij mensen die stress ervaren of op een andere manier erachter komen dat hun leven in disbalans is. Het is mogelijk zelfs een crisisuiting van het lichaam en de 'geest'. Er is zoveel meer te vinden in het verhaal erachter. Het zou naar mijn mening niet als verwerpelijk moeten worden gezien, maar juist in alle openheid naar gekeken en geluisterd moeten worden.